وضعیت خرده‌فضاهای عمومی بلوار انزلی، همواره مرا رنج داده است. از آن فراتر، رها کردن کامل امر بازطراحی و بی‌سلیقگی در ساماندهی فعالیت‌ها و کارکردها باعث شده که پس از گذشت یک قرن از تولد این پهنه‌ی جذاب، زیبایی آن دچار چالش جدی شده و از یک فضای عمومی موفق برای مردم شهر به مقصدی حاشیه‌ای برای اندک گردشگران عبوری تبدیل شود. بناهای خرد و المان‌های پراکنده ساخته شده در این دو دهه‌ی اخیر آن‌قدر نابرخوردار از هنر دیزاین و معماری بوده که همه آرزو می‌کنند کاش زودتر به تمهیدی از روی زمین پاک شوند. آن‌چه هم از گذشته دور باقی مانده (مثل آلاچیق‌های قدیمی) دیگر جوابگوی تقاضای امروز نیست. آیا راهی برای ورود بدون آسیب و کم هزینه به این موضوع وجود ندارد؟
در فهرست‌های متعددی که نشریات مختلف جهان از پروژه‌های موفق سال 2024 در فضاهای عمومی شهری منتشر کرده‌اند، یک بنای کوچک و چشم‌نواز وجود دارد که می‌توان به عنوان ثمثالی از آن چه در سطور بالا گرفتم، پیش روی مدیران شهری گذاشت. این بنا که قرائتخانه‌ای آجری در شهر لونگیوی چین است، به سبب تلفیق طراحی دقیق و مصالح سنتی مورد توجه قرار گرفته است. توزیع آجرها در دو سطح منحنی، چالشی برای تیم ساخت بوده که با همراهی قطعات فولادی و بتن مقاوم برای عناصری که امکانات آجرچینی پاسخگو نیست، ساماندهی شده است. ایده‌ی طراحی پوسته بر ساخت ساده در عین بیانگری زیاد استوار است که با کاربری تعریف شده برای بنا، در سازگاری کامل قرار دارد.
