تفاوت پل قدیمی غازیان با پل جدیدی که یک دهه قبل در کنار آن ساختند، بیانگر تفاوت در دو دیدگاه و تفکّر میان مدیران و تصمیم‌گیران آن زمان و این زمان انزلی و گیلان است (نه تفاوت مهندسان آلمانی و ایرانی!). در اولی (که هشتاد سال پیش ساخته شده) از بالاترین فناوری و دانش مهندسی قابل دسترس، بهره گرفته‌اند. سفارش‌دهندگان تأکید داشته‌اند که پلی مسطح می‌خواهیم که یکی از دهنه‌هایش بلند شود تا مسیر عبور کشتی‌های کوچک به آن سوی رودخانه و به سمت تالاب، مسدود نشود. حاصل کار هم سازه‌ای کم‌نظیر و زیبا شده که از معدود سازه‌های معلق ایران است و به همین دلایل هم در فهرست آثار ملی ثبت شده است. امّا پل صندوقه‌ای جدید با قوسی نامطلوب، خطا در طراحی* و ایده و ظاهری به غایت معمولی، هیچ وظیفه‌ی بیشتر از انتقال بار ترافیک، بر گردن نمی‌گیرد. گفته شده که عجله در اجرایی کردن پروژه و ناتوانی در تأمین اعتبار کافی، مسبب انتخاب این گزینه و این نوع سازه در پل جدید شده است اما نقصان حقیقی را باید در همان اختلاف دیدگاه، بی‌توجهی به مطالعات کارشناسی کامل، فرار از مطالبه‌گری، خوگرفتن به روزمرگی، نبود بلندنظری و در یک کلام «تفکر سنتی و محدود» یافت.
آروین ایلبیگی
* گویا مهندسان شرکت راه‌آهن گفته‌اند خطا در طراحی پل جدید غازیان و کوتاه گرفتن ارتفاع دهنه اول موجب شده تا پروژه‌ی اتصال خط راه‌آهن – از زیر پل – به محدوده‌ی بندری، منتفی شده و راه‌حل‌های بسیار گرانی(مثل احداث تونل در زیر میدان گمرک) را بر پروژه راه‌آهن انزلی تحمیل کند.
** نام عکاس تصویر نخست را نمی‌دانم اما عکس عمودی را محمدتقی بارور گرفته است (مرحمتی محمد بت‌دوار)
