آیدین ایران‌نژاد از آن چشم‌های بیدار انزلی ست که دوام و قرار شهر و طبیعتش را وابسته به حضورشان می‌دانم. آیدین این عکس هوایی دردناک را در تالاب انزلی گرفته تا به روشنی و بی‌نیازِ توضیح، فاجعه‌ای را – که برخلاف نظر بعضی‌ها – اصلاً «طبیعی» نیست، نشان دهد. واقعاً چطور به این راحتی می‌توانند در تالاب دیوار بکشند؟ نوشتم «در تالاب» چون اینجا دیگر حاشیه‌ی نزدیک تالاب انزلی نیست، درون آن است! نشان مبینی از خشک کردن مهمترین زیست‌گاه طبیعی منطقه به دست انسان!
خوشمان بیاید یا نه، ما از نسلی هستیم که آیندگان، «ویرانگران محیط زیست ایران» خواهند نامید (همانطور که مغول‌ها را ویرانگران تمدن این سرزمین نامیدند). ما به بریدن درخت‌ها و آلوده‌کردن رودخانه‌ها و تیرباران پرندگان و خفه‌کردن ماهی‌ها اکتفا نمی‌کنیم. آنقدر حرص و ولعمان در خوردن زمین و ویرانی منابع طبیعی زیاد است که برای راحتی ماشین‌هایمان، وسط تالاب خاک می‌ریزیم و برای چند قواره سند بیشتر، روی آب دیوار می‌کشیم! له له می‌زنیم تا هرچه‌زودتر همین مرداب باقی‌مانده نیز خشک شود و دلی از عزایش درآوریم… واقعاً ما چه هستیم؟
پی‌نوشت: همیشه گفته‌ام مهمترین وظیفه‌ی شورای شهر بندرانزلی (به عنوان تنها نهاد مدنی صاحب قدرت در این شهرستان) اتفاقاً نه در داخل شهر، که در مراقبت از محیط طبیعی اطراف شهر است! این ویژگی و وضعیت خاصی ست که انزلی دارد و دریغا که همه‌ی چهار شورای قبلی نسبت به آن بی‌تفاوت بوده‌اند. باید آگاه بود که در بیشتر نقاط جهان سمبه‌ی طبیعت‌ستیزانی که پشت نقاب توسعه‌گرایی پنهان می‌شوند، پر زور است و در این مملکت نیز نهاد دولت با سازمان‌های کم‌توانی مثل «حفاظت محیط زیست» و «منابع طبیعی»، به تنهایی کاری از پیش نخواهد برد.
آروین ایلبیگی
