اتاق روشن

تجربه‌ی نشست‌های جشنواره‌ی اتاق روشن انزلی، خلاف آمدِ انتظارم نبود. همچنان حضور جامعه‌ی دانشگاهی انزلی (با چند رشته‌ی مرتبط با موضوع بحث‌ها) و مشارکت جامعه‌ی مهندسی (با بیش از هفتصد عضو رسمی در تشکل صنفی نظام مهندسی انزلی) بسیار کمرنگ و ناامیدکننده بود. از حوزه‌ی مدیران دولتی و منتخبان شهر نیز اندک‌نفری آمده بودند که نشان می‌دهد هنوز هم حوصله‌ و انگیزه‌ای برای شرکت در جلسات تخصصی و فضاهای غیرتبلیغاتی، در بیشتر آنان موجود نیست. اما پس از ارائه‌‌های مسلط و دقیق دو سخنران اصلی، گفت‌وگویی در جمع حاضر شکل گرفت که از جهات مختلف، آموزنده و تأثیرگذار بود. بیش از همه نشان داد ظرفیت آگاهی‌بخشی و گفتمان در حوزه‌ی عمومی چه بسیار است و چقدر هم خالی مانده است. اگرچه تخصص و زمینه‌ی کاریِ نیمی از شرکت‌کنندگان این دو نشست، ارتباطی به معماری و شهرسازی نداشت اما با روحیه‌ای چالش‌برانگیز و مسئولانه در متن و حاشیه‌ی بحث‌ها حاضر شدند و نوید آینده‌ای را دادند که با تقویت نهادهای مدنی و گسترش آگاهی، سطح مطالبه‌ و کنش‌گری بهبود یافته و حس «تعلق و مسئولیت نسبت به شهر» افزون‌تر شود.