راه‌های آسفالته‌ی گیلان از تمام استان‌های دیگر بیشتر است و به علت علاقه‌ی خاص مدیران به ساخت «دست‌انداز» – و ترجیح آن‌ها به شیوه‌های کم‌هزینه- احتمالاً بیشترین تعداد «سرعت‌گیر» ایران نیز همین‌جا نصب شده است. در خیابان‌ها و جاده‌های فرعی و اصلی و حتی اتوبان‌های گیلان، انواع مختلفی از سرعت‌گیرهای استاندارد و غیراستاندارد را می‌بینید؛ اما محال است به تابلویی مثل این عکس برخورد کنید. چرا؟ چون وقتی شهرها و آبادی‌ها را با نگاه صرفاً مهندسی اداره می‌کنند و توجهی به رویکردهای اجتماعی ندارند، انتخاب اول و آخر این است که با ساخت سازه‌ای فیزیکی مسئله‌ها را حل کنند. در چنین مدیریتی، «سخن گفتن با مردم»، «توضیح دادن برای مردم» و «فرهنگسازی و آموزش»، محلی از اعراب ندارد.
