یکی از تهدیدکنندگان کسب‌وکارهای گردشگری در تابستان‌های گیلان، پشه است. پشه‌ها به آب‌وهوای مرطوب علاقمندند. خاصه در مناطق مجاور با آبگیرها و تالاب‌ها، به دردسری آزاردهنده برای مردم بومی و گردشگران تبدیل می‌شوند. اما چطور می‌توان بدون استفاده از مواد شیمیایی و امواج صوتی، پشه‌ها را دور کرد؟ چندین سال پیش به کنسرتی روباز در حیاط یکی از کارخانجات قدیمی رشت رفته بودم. غروب گرمی در میانه‌ی تابستان بود و درخت‌های انبوه و فضای سبز متنوع محوطه، نوید مواجهه با گروهی بزرگ از پشه‌گان را می‌داد. اما با کمال تعجب سر و کله‌ی هیچ پشه‌ای تا آخر برنامه پیدا نشد. با کمی پرس و جو دلیلش را پیدا کردم: باغبان‌های قدیمی کارشان را درست انجام داده بودند…
بعضی از انواع گیاهان، پشه‌ها را دور می‌کنند و می‌توان در بوستان‌های عمومی و باغچه‌های شخصی از آن‌ها استفادهی بیشتری کرد. سازمان پارک‌ها و گلخانه‌های شهرداری‌های گیلان می‌بایست این گیاهان را در سبد خود بگنجانند تا ساعات استفاده و حجم مخاطبین محیط‌های سبز شهر افزایش یابد. تولیدکنندگان خصوصی و گلفروشی‌ها هم با اطلاع‌رسانی و تبلیغات درست در فواید خاص این رستنی‌ها، بازار پرسودی برای فروش بذر و نهال خواهند داشت… تعدادی از این رانده‌کنندگان پشه (که خیلی‌هایشان هم رایحه‌ی خوشی دارند) عبارتند از:
۱. اسطوخودوس
۲. آویشن
۳. بادرنجبویه
۴. علف لیمو
۵. سنبل الطیب
۶. ریحان
۷.همیشه بهار
۸. آزاددرخت (نیم)
۹. اوکالیپتوس
