اینجا گران‌بهاترین پهنه‌ی گردشگری ایجاد شده در نتیجه‌ی طرح توسعه‌ی بندرگاه قدیمی بندر انزلی است و این بنای مصیبت‌بار را اداره کل بنادر و دریانوردی استان گیلان با توسل به تراوشات مغزی پیمانکاران یا مشاوران قدرتمندش ساخته است! شگفتا که متمول‌ترین بنگاه اقتصادی این شهر بی‌پناه، بعد از سال‌ها تعدی و تخریب سرمایه‌های طبیعی و انسان‌ساخت انزلی، بی‌آنکه بداند و بخواهد، سمبلیک‌ترین اثر معماری این دوره از تاریخ معماری شهر را پدید آورده است؛ تجسم تمام‌عیاری از آشفتگی ذهنی، بی‌هویتی، تاریخ‌ستیزی، بومی‌گریزی و حقارت در معماری امروز شهری که به زمینِ خاک‌بازی میان‌مایگانِ پرمدعا تبدیل شده است. جالب است که یک ساختمان کوچک می‌تواند این همه بیانگر باشد و تمام مصداق‌های بی‌تناسبی، ترکیبات ناقص حجمی، انقطاع با زمینه‌‌ی فرهنگی، فرار از خلاقیت و حتی نقص عملکردی را در خود جای دهد و چنان خدویی بر سیمای پروژه‌ی بزرگ گردشگری سفارش‌دهنده‌ی حق‌به‌جانب‌اش اندازد که هیچ اثر دیگری از رقیبان نامدار این عرصه (شورا و شهرداری) توان رقابت با آن را نداشته باشد. مرحبا واقعاً!
عکس از کاوه چلمبری
حقیر و سمبلیک
