به قدر یکبار پلک زدن شما، شش تا پانزده لیتر شیرابهی سمی خطرناک از کوه دفن زبالهی سراوان خارج میشود و به رودخانه میریزد. یعنی بیست و هفت میلیون لیتر در ماه. این مایع مرگبار پس از عبور از قلب شهر رشت وارد تالاب شده و از شهر انزلی هم عبور میکند تا خودش را به دریا برساند. معلوم نیست در این مسیر طولانی دقیقاً چه بلایی سر مردمان رشت و انزلی، گیاهان، ماهیها و دیگر جانداران انبوه این پهنههای آبی میآید؛ ولی آیا آمار تکاندهندهی بیماریهای گوارشی و سرطان معده در میان گیلانیان، ثابت نمیکند که خوراک تعداد زیادی از ساکنین این دیار -بهطور مستقیم و غیرمستقیم- «آلوده» است؟
در مرکز دفن زبالهی سراوان، کوهی از زباله تشکیل شده است که ۹۲ متر ارتفاع دارد. برای اینکه این ارتفاع را به خوبی درک کنید کافی است به یاد آورید که ارتفاع برج آزادی پایتخت ۴۵ متر است و ارتفاع درخت بلندمازو (بلندترین بلوط جنگلهای شمال) ۳۵ متر بیشتر نیست.
نکتهی آموزندهی تاریخی برای آیندگانی که زمانی قصههای این قوم بیخیال را خواهند خواند این است که بحران زبالهدانی عظیم سراوان مربوط به این یکیدو سال نیست و سی سال قدمت دارد! فقط چهارده سال است که مسئولان این استان از اهمیت ساخت تصفیهخانه برای آن حرف زدهاند و هنوز به بهرهبرداری نرسیده است.
اداره حفاظت از محیط زیست گیلان میگوید زبالهدانی سراوان یکی از ۲۶ مرکز دفن زبالهای ست که در نقاط مختلف گیلان پخش شدهاند و تمامی مراکز دچار «بدترین وضعیت زیستمحیطی» هستند؛ همهی آنها!
آروین ا.
.
#سراوان #رشت #انزلی #تالاب_انزلی #آلودگی
آمار این متن از گزارش رئیس اداره کل حفاظت محیط زیست گیلان در ماه جاری اخذ شده است.
معنای بحران سراوان
