
با آزارگر نامدار چه کنیم؟
همهی مایی که در ساحت فرهنگ و هنر گیلان فعالیت جدی داشتهایم و امروز سعی میکنیم با «راویان آزار» همدلی کنیم، در گذشته نیز از سوءاستفادههای منتهی به آزار جنسی برخی از فعالان این عرصه آگاه بودهایم. چیزی که بیش از همه بر چگونگی برخوردمان اثر گذاشته، جایگاه ما در مناسبات قدرت است.

یادی از یک بنا
چند عکس از اولین ساختمان اداری بندرگاه نوین انزلی که چند سال پیش، مزاحمِ طرحهای توسعهی بندر تشخیص داده شد و به فرمان مدیران وقت اداره کل بنادر و دریانوردی استان گیلان از صحنه روزگار محو گردید. نه از سنگ اعتراضی برآمد، نه از نگاهبانان میراث فرهنگی و مسئولین محلی.

حقیر و سمبلیک
اینجا گرانبهاترین پهنهی گردشگری ایجاد شده در نتیجهی طرح توسعهی بندرگاه قدیمی بندر انزلی است و این بنای مصیبتبار را اداره کل بنادر و دریانوردی استان گیلان با توسل به تراوشات مغزی پیمانکاران یا مشاوران قدرتمندش ساخته است!

فصل میانمایگانِ تفکرگریز
از صبح فردا، ۹ کاندیدای شهرداری انزلی به مدت دو روز برنامههای خود را برای اداره این نهاد ارائه میدهند. در حالی که یکسال و اندکی بیش از عمر شورای پنجم شهر باقی مانده و بخش اعظم این برنامه باید تحت بودجهای قرار گیرد که توسط شهردار قبلی تعیین شده؛ شهردای که با حکم قضایی و به سبب تخلفاتی که مردم در جریان آن نیستند، تعلیق و سپس برکنار شده است.

خطاب به شورا
خلع شهردار منتخب شما با حکم قضایی، و به دنبال آن اعلام رضایت و خرسندی اکثریت فعالان اجتماعی و کنشگران حوزه شهر از این اتفاق معمولی، نشان از فاصله تأملبرانگیز ذینفعان و حکمرانان ادارهی شهر داشت.

زن در جامعه گیلان
کیفیت حضور زنان در جامعه گیلان را میتوان به عنوان نمونهی الگویی موفقی از تعامل پایدار جنسیتی در بافتار فرهنگ ایرانی معرفی کرد.

چرا این باخت ناراحتم میکند اما عصبانی نمیشوم؟
ملوان تنها تیم فوتبال دنیاست که از تماشای شکستش آزار میبینم. از وقتی که یادم میآید هیچ تیم دیگری چنین حالتی برایم نداشته و احتمالاً نخواهد داشت.

صدای شکستن استخوان
مرکز آمار ایران میگوید متوسط درآمد ماهیانه هر خانوار شهری در سال گذشته (نود و هفت)، سه میلیون و ششصد و سی هزار تومان؛ و برای هر خانوار روستایی، یک میلیون و نهصد و پنجاه هزار تومان بوده است.